Απονεμήθηκαν σήμερα τα βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών για το 2015 κατά τη διάρκεια της πανηγυρικής συνεδρίας, η οποία ξεκίνησε με την ομιλία του προέδρου της,Δημητρίου Β. Νανόπουλου.
Θέμα της «Ο μίτος της Αριάδνης για την ανάκτηση της "χαμένης" πληροφορίας από τον λαβύρινθο των μαύρων οπών». Ο πρόεδρος της Ακαδημίας αναφέρθηκε σε μία πολύ πρόσφατη εργασία του με τους Τζον Έλις και Νίκο Μαυρόματο, όπου επιχειρείται το σπάσιμο του κώδικα της πληροφορίας στις Μαύρες Οπές και μία καινούργια ερμηνεία της «ακτινοβολίας Χόκινγκ», χρησιμοποιώντας την Θεωρία των Υπερχορδών.
Στη συνέχεια ο γενικός γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών, Βασίλειος Χ. Πετράκος, παρουσίασε την Έκθεσή του για το έργο της Ακαδημίας κατά το έτος 2015, ενώ η συνεδρία έκλεισε με την αναγγελία προκήρυξης των νέων βραβείων.
Οι βραβευθέντες μιλάνε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ
Μίμης Πλέσσας (βραβείο για το σύνολο της προσφοράς του στην ελληνική μουσική): «Είναι απολύτως φυσικό να αισθάνομαι δέος όταν στα καλά καθούμενα, ανάμεσα σε τόσους άξιους Έλληνες, είναι και η ταπεινότητά μου για πράγματα τα οποία έκανα και τα θεωρούσα ύψιστο καθήκον και υποχρέωση για να βρουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας μια άξια κληρονομιά, που να μην έχει σχέση παρά μόνο με το αντικείμενο. Και αυτή τη στιγμή περιμένω με αγωνία να δω αν η τιμή που μου γίνεται είναι για το επιστημονικό μου έργο, που ανακαλύφθηκε τελευταία ή και για το καλλιτεχνικό μου», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Έλληνας μουσικοσυνθέτης, λίγο πριν την απονομή, εξηγώντας ότι το επιστημονικό του έργο έγινε γνωστό όταν ο νομπελίστας Ζαν Μαρί Λεν δήλωσε ότι το Νόμπελ Χημείας του το οφείλει σε μια εργασία που είχε κάνει στο Πανεπιστήμιο ο κ. Πλέσσας το 1952, όταν πήρε το ντοκτορά του στη Χημεία. «Είναι πολύ συγκινητικό όταν εκ των υστέρων άνθρωποι που έχουν τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ με κατατάσσουν σε κάποια άλλη επιστημονική οικογένεια την οποία σέβομαι, εκτιμώ και υπηρετώ. Θα περιμένω με πολύ σεμνότητα γιατί προσήκει η σεμνότητα ανάμεσα σε ένα τέτοιο εκλεκτό περιβάλλον. Κι αν με τιμούν για το καλλιτεχνικό μου έργο, δόξα τω θεό είναι πλούσιο, μπορούν να διαλέξουν ποιον από τους τομείς της καλλιτεχνικής μου δημιουργίας είναι αυτός για τον οποίο με ανακάλυψαν και με τιμούν. Εκείνο, πάντως, που έχει μεγάλη σημασία είναι ότι η Ακαδημία με τιμά. Και αυτό εμένα μου φτάνει», τόνισε.
Νικόλαος Καραπιδάκης (βραβείο για το βιβλίο του «Le consulat de Venise à Chypre. Documents inédits (1719-1749)», Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών Κύπρου, Σειρά: Πηγές και Μελέτες της Ιστορίας της Κύπρου, αρ. 71, Λευκωσία, 2013): «Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή για το βραβείο ενός τέτοιου ιδρύματος και μαζί με την Ακαδημία θα ήθελα να ευχαριστήσω και το Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών Κύπρου, το οποίο βοήθησε στην υλοποίηση του έργου. Το βιβλίο αφορά την Κύπρο του 18ου αιώνα, μια περίοδο για την οποία δεν είχαμε μέχρι πρόσφατα πολλές πληροφορίες. Μέσα από τα αρχεία του Βενετικού Προξενείου αποκαλύπτονται εντελώς νέες πραγματικότητες και εμπλουτίζεται ιδιαιτέρως η Κυπριακή ιστορία», σημείωσε ο κ. Καραπιδάκης, ο οποίος είναι ο πρώτος που δημοσιεύει ένα μεγάλο μέρος αυτού του αρχείου που φυλάσσεται στη Βενετία.
Γεώργιος Λεωτσάκος (βραβείο διαπρέποντος Έλληνα μουσικού): «Εκφράζω τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη μου προς την Ακαδημία Αθηνών διότι μέσω του βραβείου αυτού αναγνωρίζει τις μακροχρόνιες ερευνητικές μου προσπάθειες γύρω από την έντεχνη ελληνική μουσική». Σημειώνεται ότι το τελευταίο πόνημα του κ. Λεωτσάκου είναι η βιογραφία του διεθνούς αναγνωρισμένου συνθέτη όπερας Σπύρου Σαμαρά, με τίτλο «Σπύρος Σαμάρας (1861-1917). Ο μεγάλος αδικημένος της έντεχνης ελληνικής μουσικής - Δοκιμή βιογραφίας», των Εκδόσεων Βιβλιοθήκη Μουσείου Μπενάκη, Αθήνα 2013.
Φαίδων Ταμβακάκης (βραβείο Νουβέλας για το βιβλίο του «Αναπαλαίωση», Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2015): «Είναι μεγάλη έκπληξη και τιμή. Δεν το φανταζόμουν ποτέ ότι θα δει τέτοια χαρά το βιβλίο μου. Από την άλλη, είναι ένα χαρούμενο βιβλίο, γράφτηκε με μεγάλη ευκολία και νομίζω ότι βγήκε πολύ αυθόρμητα. Μάλιστα είναι το βιβλίο που έγραψα στον ταχύτερο χρόνο, δηλαδή σε βδομάδες και όχι χρόνια, όπως συνήθως μου παίρνει. Το βιβλίο είναι "αναπαλαίωση" πολλών πραγμάτων. Είναι μια προσπάθεια κάποιος να αναβιώσει το επικό ταξίδι ενός ιστιοφόρου που είχε γίνει στον Μεσοπόλεμο. Ο ήρωας προσπαθεί να επαναλάβει το ταξίδι, αλλά το σκάφος που έχει παλιώσει αντιμετωπίζει προβλήματα. Παράλληλα, συναντά μια παλιά σχέση από τα νεανικά του χρόνια και προσπαθεί κι αυτή να την αναβιώσει. Από την άλλη, η κοπέλα έχει επάγγελμα τις αναπαλαιώσεις κτιρίων στην Ερμούπολη. Πολλές "αναπαλαιώσεις", το ερώτημα είναι αν είναι εφικτό κι αν πρέπει κανείς να τις κυνηγήσει. Εκφράζω τη μεγάλη μου ευγνωμοσύνη που τιμήθηκε το βιβλίο, γιατί είναι μια ουσιαστική επιδοκιμασία. Ελπίζω να έχω ευτυχείς συγκυρίες και να γράψω κι άλλα βιβλία που θα αρέσουν».
Ιωάννα Μπουραζοπούλου (Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο της «Η κοιλάδα της λάσπης - Ο δράκος της Πρέσπας», Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014): «Είναι πολύ τιμητική και συγκινητική διάκριση, ευχαριστώ τα μέλη της Ακαδημίας γι' αυτή τη χειρονομία εμπιστοσύνης και ενθάρρυνσης, που γίνεται ακόμη πιο σημαντική σε μια εποχή μάλλον αφιλόξενη για ονειροπόλους δημιουργούς».
Και οι «ήρωες της Λέσβου»
Μια παρέα νέων ανθρώπων που έχουν για καθημερινότητα να σώζουν ζωές είναι η παρέα των ανδρών μελών του πληρώματος του σκάφους ΠΛΣ του λιμενικού Σώματος που επιχειρεί στην θαλάσσια οριογραμμή μεταξύ Λέσβου και απέναντι μικρασιατικών ακτών. Έγιναν γνωστοί στο πανελλήνιο μέσα από τα ρεπορτάζ του ΑΠΕ-ΜΠΕ με αφορμή τα τραγικά γεγονότα του πνιγμού πολλών δεκάδων μεταναστών και προσφύγων στα τραγικά ατυχήματα με τις βάρκες. Θα έπρεπε να γίνουν γνωστοί για τις χιλιάδες ζωές που έσωσαν. Αμέτρητες ζωές, αμέτρητοι άνθρωποι σήμερα ζουν και κινούνται κι αναπνέουν και παράγουν χάρη στη σωτήρια παρέμβαση αυτών των ανθρώπων: Του ανθυποπλοίαρχου Κυριάκου Παπαδόπουλου. Του ανθυποπλοίαρχου Μιχάλη Καπητανέλλη. Του ανθυποπλοίαρχου Κοσμά Βούλγαρη. Του σημαιοφόρου Χρήστου Κορκίζογλου. Του Αρχικελευστή Σταύρου Χηροπέδη. Του αρχικελευστή Κοσμά Καρανικολόπουλου. Του αρχικελευστή Σωτήρη Κολλέρη. Του επικελευστή Στρατή Αντωνίου. Του επικελευστή Παναγιώτη Λαϊνά. Του λιμενοφύλακα Δημήτρη Σπανέλλη. Και του λιμενοφύλακα Νίκου Φραγκούλη.
Αυτούς τους 11 ανθρώπους, το πλήρωμα του σκάφους ΠΛΣ 602, τιμά σήμερα και στο πρόσωπο τους όλο το Λιμενικό Σώμα για τα όσα έπραξε διαχειριζόμενο την ανθρωπιστική κρίση των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα του 2015, η Ακαδημία Αθηνών.
Την ηθική αυτή αμοιβή παρέλαβε εκ μέρους του πληρώματος του σκάφους ο κυβερνήτης του, ανθυποπλοίαρχος Κυριάκος Παπαδόπουλος.
Τέσσερις από αυτούς τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, τον Κοσμά Βούλγαρη, το Στρατή Αντωνίου και το Δημήτρη Σπανέλλη τους βρήκαμε χθες -πού αλλού;- στο σκάφος τους. Να επιστρέφουν από μια αποστολή, να ετοιμάζονται για μιαν άλλη. Καλός ο καιρός κι οι βάρκες ερχόταν η μια μετά την άλλη. Πολλές από αυτές κινδύνεψαν. Τα «παιδιά» του λιμενικού ήταν εκεί.
Ο νους τους όμως ήταν στους χαμένους.
«Δε θα ξεχάσω ποτέ» λέει ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, «την επιχείρηση στις 28 Οκτωβρίου στην περιοχή Μολύβου όταν εντοπίσαμε εκατοντάδες ανθρώπους στη θάλασσα να ζητάν βοήθεια. Έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου οι πατεράδες που βαστάγαν αγκαλιά τα παιδάκια τους. Δέκα από αυτά ήταν αναίσθητα. Τα επιβιβάσαμε στο σκάφος με μεγάλη δυσκολία γιατί οι καιρικές συνθήκες ήταν πάρα πολύ δύσκολες και το πλήρωμά τους έδωσε τις πρώτες βοήθειες. Ζήσανε... Εκείνη τη βραδιά είχανε σωθεί 220 περίπου άνθρωποι.».
«Αυτούς τους ανθρώπους που χαθήκαν θυμόμαστε. Γιατί η ανθρώπινη ζωή έχει μεγάλη αξία, και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως ναυάγια, εξαρτάται από εμάς εάν θα σωθούν ή όχι. Το αίσθημα της ευθύνης είναι τρομερά μεγάλο. Το αντέχουμε γιατί πρέπει να το αντέξουμε» προσθέτει.
Ο Κοσμάς Βούλγαρης στην αρχή μετρούσε αυτούς που έσωζε το σκάφος. Κάποια στιγμή σταμάτησε. «Χιλιάδες έχουν περάσει από το σκάφος. Πολλές χιλιάδες. Όλοι τους μαζεμένοι από τη θάλασσα, από απόκρημνες ακτές, από βάρκες που βούλιαζαν. Και έχουν σωθεί. Αλλά εμάς μας μένουν αυτοί που φεύγουν. Όλοι τους ξέραμε πως ήταν εκεί, δεν ξέρανε από θάλασσα. Κι εμείς έπρεπε να κάνουμε ό,τι ήταν κι ό,τι δεν ήταν ανθρώπινα δυνατό και να τους σώσουμε».
Ο Στρατής Αντωνίου θυμάται το περιστατικό στις 30 Σεπτεμβρίου, με ένα παιδάκι. «Το χάσαμε» λέει. «Το πήραμε πάνω στο σκάφος μας, του προσφέραμε τις πρώτες βοήθειες, αλλά τελικά κατέληξε στο νοσοκομείο. Εμείς κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, αλλά δεν μπορέσαμε να το σώσουμε Έχουμε σώσει χιλιάδες κόσμο, αλλά ο θάνατος αυτού του παιδιού με έχει στιγματίσει».
Ο Δημήτρης Σπανέλλης είναι καινούργιος στα σκάφη. Κάτι λίγους μήνες. «Στα δύσκολα;», τον ρωτάμε. «Στα δύσκολα», απαντά. «Αλλά και σε αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε άνθρωποι», συμπληρώνει.
Κι η σχέση όλων αυτών των ανθρώπων; «Η σχέση μας είναι άψογη. Δεν έχουμε μαλώσει ποτέ. Είμαστε μια οικογένεια» λέει ο Κοσμάς Βούλγαρης. Όσον αφορά τις δυσκολίες «αυτές μας κάνουν πιο δυνατούς. Είμαστε ο ένας για τον άλλο. Είμαστε λίγοι κι έχουμε να διαχειριστούμε πολύ άσχημες καταστάσεις και αυτό μας έχει δέσει παραπάνω...» συμπληρώνει.
Για το πλήρωμα του 602 μιλά η διασώστρια Ζωή Λειβαδίτη. Χρόνια τώρα επιχειρεί μαζί με τα στελέχη του Λιμενικού Σώματος «και τα παιδιά του 602. Το μόνο που έχω να πω -λέει- είναι ότι η Πολιτεία αλλά και όλος ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι αυτοί οι άνθρωποι ρισκάρουν τη ζωή τους. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται στη θάλασσα σε μια βάρκα με εβδομήντα άτομα με βρέφη, με νεογέννητα, με εγκύους, με αναπήρους, την ώρα που αυτά τα τέσσερα παιδιά του πληρώματος προσπαθούν να τους περισυλλέξουν. Μόνο όταν το βιώσει κάποιος αυτό θα μπορέσει να καταλάβει ότι αυτοί οι άνθρωποι βάζουν τον εαυτό τους πραγματικά σε κίνδυνο. Και να σας πω και κάτι ακόμα. Την ώρα που επιχειρούν δεν είναι ένστολοι. Γίνονται πατεράδες εκείνη τη στιγμή... Ανησυχούν για το κάθε παιδί σαν να είναι το παιδί τους. Αυτή την ευαισθησία, αλλά και τη γνώση της θάλασσας και του συγκεκριμένου αντικειμένου αποκλείεται να την έχουν άλλοι ναυτικοί σε όλον τον κόσμο. Ακόμα κι αν ξέρουν, οι ξένοι δεν έχουν την ευαισθησία των ανδρών του Λιμενικού Σώματος. Το κάθε παιδί, είναι το δικό τους παιδί. Αυτοί οι άνθρωποι εδώ μέσα στο 602 έχουν χιλιάδες παιδιά, χιλιάδες γονείς κι αδέλφια. Όλους αυτούς που έχουν σώσει».
Ελένη Μάρκου - Στρατής Μπαλάσκας (ΑΜΠΕ)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου